Wouters Point of View #2 – Segregatie

De aandacht voor Star Wars neemt de laatste dagen een flinke vlucht. Alleen al het idee van een naderende trailer hield mensen non-stop bezig op de sociale media. Toen onverwachts het weekend ervoor ook nog een nieuwe poster online verscheen, was men helemaal niet meer te houden. Om nog maar te zwijgen over de start van de kaartverkoop voor de première. (En dan moest de trailer dus nog steeds komen.) Met al die aandacht voelen mensen zich verplicht om iets van Star Wars te vinden, lijkt het wel. En dan kom je af en toe rare dingen tegen.

Zo ontstond er ophef op Twitter rond de hashtag #BoycottStarWarsVII. Een clubje anti-fanboys, dacht ik aanvankelijk. Prima, niet iedereen houdt van ruimtesprookjes. Move along. Maar het bleek om iets heel anders te gaan. Het was kritiek op The Force Awakens omdat John Boyega, een zwarte acteur, zo’n prominente rol zou hebben als deserterende stormtrooper Finn. Regisseur J.J. Abrams (zelf blank, maar dan weer wel een Jood) zou de blanke kijker willen indoctrineren tot minderwaardigheid. Of nog erger: hij zou het doden van blanken willen propageren.

Al lijkt het bij nadere bestudering het werk van een paar trolls, de hashtag werd binnen een dag trending, waardoor alleen nog maar meer mensen het nodig achtten erop te reageren. Het merendeel overigens door de onzinnigheid van de boodschap aan te geven. Hadden we immers niet al lang Lando Calrissian en Mace Windu gehad? En wie deed ook alweer de stem van Darth Vader? Juist. Maar of er nou echt een clubje fanatieke racisten achter zat, of niet, het feit dat de hashtag zo veel losmaakte bij zo veel mensen, geeft toch wel te denken. Kunnen we überhaupt die galaxy far, far away ooit los zien van onze eigen wereld?

Ik ben geneigd om te zeggen van niet. En eigenlijk vind ik dat ook helemaal niet erg. Door verhalen op een andere wereld te situeren, is het mogelijk om op een andere manier naar je eigen wereld te kijken. De beste sciencefictionschrijvers weten dat als geen ander. Nu is Star Wars technisch gezien geen sciencefiction (het is gesitueerd in ons verleden, ver van ons vandaan), maar voor dat universum gaat gewoon dezelfde vlieger op. En op het gebied van segregatie kan The Force Awakens ons wellicht nog een mooie les leren.

Het gaat mij dan – hoe belangrijk ook – niet eens zozeer om rassensegregatie (blank versus zwart), maar eerder nog om seksesegregatie (man versus vrouw). Want het eerste wat mij persoonlijk opviel op de nieuwste poster, is de centrale plek die Daisy Ridley’s personage Rey inneemt. Zij is de focus van het hele beeld. Zij lijkt de nieuwe Luke Skywalker – de persoon die de heldentocht onderneemt. Die, zo suggereert de nieuwe trailer, zal leren over de Force en de Dark Side en de Jedi en wat dies meer zij. En ze is een vrouw!

“Kunnen we überhaupt die galaxy far, far away ooit los zien van onze eigen wereld?”

Nu zijn vrouwen natuurlijk niet volledig onbekend in het Star Wars universum, maar zo’n centrale, actieve rol – dat is nieuw. Leia kon goed voor zichzelf opkomen, maar bleef toch enigszins aan de zijlijn in de Originele Trilogie. Met Natalie Portman had George Lucas goud in handen, maar hij besloot haar karakter Padmé Amidala in de prequels een uiterst passieve rol te geven. Het was Anakin Skywalker die de boventoon voerde. En nu… nu hebben we Rey.

Hoe actief haar rol precies gaat zijn, moet natuurlijk nog blijken. Maar ik hoop dat we een krachtige jonge vrouw te zien krijgen, die donders goed weet wat ze wil, en die zo veel mogelijk mannen het nakijken geeft. Het zou een verademing zijn in een filmgenre dat nog altijd door mannen gedomineerd wordt. En hoe gaaf is het dan dat ze wordt bijgestaan door een zwarte man. De wereld op zijn kop. De onze dan. En dat was hard nodig, als je het mij vraagt!

 

Wouter de Boer

 

 

…..:: Terug naar de hoofdpagina